Rob Sitek vermoord door een 'taxichauffeur' op het Leidseplein

31 december 2024

Forever 44....

Vandaag zou je 60 jaar worden.

We zouden vast een flink feest voor je hebben gevierd.
Gek dat het al weer zo lang geleden is dat we je voor het

laatst bij ons hadden. Maar toch hoor je nog zo bij ons.
En blijft het enorme gemis. Om jou, om hoe het leven

zou zijn.

We zullen vandaag op je proosten, omdat je in ons leven

was en je ons zoveel liefde gaf.
Love you,

Kus Joy en Karin

In het diepst van mijn gedachten,

op een onbewaakt moment,

zie ik weer hoe je naar me lachte,

alsof je hier nog bij me bent.

(Martin Gijzemijter)

5 juli 2024

15 jaar geleden besloot de dader jou uit het leven te slaan.
Zomaar ineens werd je uit ons leven gerukt.
15 jaar zonder jou..... Niet te bevatten dat we je al zo lang moeten missen.

En missen doen we je nog altijd. Misschien wel steeds meer.

Zoveel wat we je willen vertellen, zoveel dat je met ons mee zou moeten

kunnen maken.

Voor altijd blijf je bij ons, in gedachten en in ons hart.

We houden van je.

Kus Joy en Karin

We hebben je niet verloren,

Daarvoor gaf je ons teveel

Wat je ons zei, blijven we horen

Van wie we zijn ben jij een deel

Overal komen we je tegen

Bij alles wat we doen en laten

Je blijft bij ons in ons leven

En we zullen altijd over je praten

31 december 2023

Vandaag eet ik een taartje

Al voelt het niet als feest

Ik wil vandaag toch vieren

Wie je voor mij bent geweest

Wie je was, altijd zal zijn

Dat wil ik blijven vieren

Jouw plekje in mijn hart

Zal ik daarom vandaag versieren

Kus Joy en Karin

5 juli 2023

Ik mis je stem

je lieve lach

ik mis alles

van elke mooie dag

ik mis het simpele

even samen zijn

ik mis je gewoon

en missen

dat doet pijn

Altijd in ons hart,

Kus Joy en Karin

31 december 2022

Vandaag zou je 58 jaar zijn geworden.

Hoe zouden we het vieren? En hoe zou je er nu uit zien?

Zoveel vragen waar we nooit een antwoord op zullen krijgen.

Wat altijd blijft is de liefde en het gemis.

Liefs Joy en Karin

5 juli 2022

Het went niet, het went nooit. Elke keer weer in gedachten naar de laatste keer

dat ik je uitzwaaide, met Joy op mijn arm.

Een beeld wat op mijn netvlies staat gebrand.

Wat word je enorm gemist, ook na 13 jaar.

Misschien zelfs wel meer.

Je blijft bij ons, in ons hart.

Kus Joy en Karin

31 december 2021

Kon het maar heel even. Heel even met je praten.
Waar zou je nu zijn? Op je 57e verjaardag?
We zouden, al is het maar heel even, je willen knuffelen,
proostten op je verjaardag. Even je stem horen.
Alles wat zo gewoon zou moeten zijn.

Happy birthday in heaven lieve Rob.

Dikke kus, Joy en Karin

12 mei 2021, terugplaatsing van de 'lieveheersbeestjes' tegel tegen geweld, door Joy

Het was een bijzondere dag vandaag.

Er is door Joy een nieuwe tegel tegen geweld geplaatst voor Rob op het Leidseplein.

Op 5 november 2010 heb ik een 'lieveheersbeestjes' tegel geplaatst op het Leidseplein voor Rob.

Ter nagedachtenis aan hem, maar ook in de hoop dat als mensen deze tegel zouden zien dit zou bijdragen aan een bewustzijn van dat zinloos geweld moet stoppen en dat mensen na moeten denken voordat ze iets doen.

Deze originele tegel kwam er niet zomaar. Ik heb veel gesprekken moeten voeren en er is zelfs een hoorzitting geweest, voordat ik toestemming kreeg een tegel te plaatsen. Ik kreeg een bouwvergunning en kon zelf de tegel aanschaffen. Maar de tegel kwam er, en dat was het belangrijkst.

Zo'n 5 jaar geleden werd ik geïnformeerd door de gemeente dat de tegel van Rob tijdelijk werd verwijderd in verband met de herprofilering van het Leidseplein. Maar de tegel zou terugkomen. Hoe en wanneer, daar hebben we veel over gesproken. Er is door de gemeente erg meegedacht en meegewerkt. We hebben uiteindelijk besloten dat er een nieuwe tegel zou komen die meer past bij de bestrating van het nieuwe Leidseplein.

Er is speciaal voor Rob een tegel ontworpen. Een lieveheersbeestje in een natuurstenen tegel met voorop de sterfdatum van Rob.
Achterop kwam nog een mooie tekst.

Daarna was het wachten op de dag dat de tegel geplaatst kon worden. Natuurlijk kon dat pas als het plein op de plek van de tegel daarvoor klaar zou zijn. Maar toen kwam corona... En dat zorgde er voor dat de terugplaatsing vertraging opliep.

Maar vandaag was het dan eindelijk zo ver. Met een heel klein groepje mensen, want meer was niet toegestaan door de coronaregels.

Joy heeft eerst de oude tegel in het gemaakte gat geplaatst. We wilden graag dat de originele tegel op deze manier toch op het plein zou blijven.

Na nog een roos en wat zand op de tegel te hebben gelegd werd met hulp de nieuwe tegel geplaatst. De nieuwe tegel weegt zo'n 90 kilo en dat is te zwaar om zelf te tillen.

Het eindresultaat is mooi. Verdrietig omdat de tegel er nooit zou moeten zijn, en Rob gewoon nog bij ons zou moeten zijn. Maar als het dan toch zo is, dan is dit een heel mooi 'monumentje' voor Rob en ook nu weer hopen we dat het voor bewustwording zorgt.

31 december 2020

Lieve Rob.

56 jaar zou je moeten worden vandaag...

Altijd ben je bij ons

Waar we ook gaan of staan

Altijd en voor altijd horen we

In elk geluid je naam

We voelen je zo dicht bij ons

'T is net of je naast ons staat

En voor altijd ben je bij ons

In ons hart

Zo als elke jaar zullen we vanavond op jouw leven proosten. Op al het moois

dat je ons hebt gegeven. En we zullen je herinneren zoals je we altijd doen.

Je blijft bij ons in ons hart.

Kus Joy en Karin

5 juli 2020.

11 jaar geleden ging je even gezellig wat drinken in de stad. Toen je naar huis wilde, bleek je op de verkeerde tijd de verkeerde persoon tegen te komen. Met 1 goed geplaatste klap sloeg hij je dood.
Het is zondag, net als 11 jaar geleden. Een zondag die gezellig geweest zou zijn. Hoe wreed werd jouw leven je ontnomen.
Nu moeten we voor altijd zonder jou.
Het missen blijft. En ook de liefde, voor altijd.

Kus Joy en Karin

31 december 2018

Vandaag zou je je 54e verjaardag moeten vieren...

Je verjaardag in de hemel,

de zoveelste alweer...

Het is niet dat we

je minder missen...

Dat wordt steeds

een beetje meer...

Vanavond gaat de mooiste vuurpijl naar jou

om te laten weten hoeveel ik van je hou.

Kus Joy en Karin

5 juli 2009 - 5 juli 2018

Vandaag mis ik je,

het is weer zo'n dag.

Vandaag mis ik je,

nog meer dan elke andere dag.

Vandaag mis ik je,

een gemis dat blijft, iedere dag.

Kus Joy en Karin

31 december 2017

Vandaag zouden we je 53e verjaardag hebben moeten vieren.

's Avonds in het donker,

dan kijk ik naar de maan.

En zie ik tussen alle sterren,

ook jouw ster staan.

Het is de allermooiste,

hij geeft het meeste licht.

En als ik heel goed kijk,

dan zie ik jouw gezicht.

Ik mis je hier beneden,

en denk heel veel aan jou.

Zachtjes fluister ik naar boven,

dat ik zielsveel van je hou...

Vanavond zullen we proosten, op jouw leven

en op al het moois en de liefde die je achter liet.

Voor altijd in ons hart lieve Rob,

Kus Karin en Joy

5 juli 2009 - 5 juli 2017

We missen je,

elke dag, want elke dag,

zijn er van die kleine dingen

en gebeurtenissen waardoor

we aan je denken.

We missen je,

en jij mist zoveel wat wij

met jou hadden willen delen.

We missen je, altijd,

maar vandaag

nog een beetje meer.

Kus Joy en Karin

31 december 2016

5 juli 2009 - 5 juli 2016

Vandaag al weer 7 jaar niet meer bij ons.

Toch lijkt het als de dag van gisteren dat we nog samen waren.

In gedachten ben je altijd bij ons.

We missen je!!!

Kus Joy en Karin

31 december 2015

Je geboortedag.... Het went nooit dat we je verjaardag niet meer kunnen vieren...

5 juli 2009 - 5 juli 2015

Er zijn dagen

Dat ze vragen

hoe het gaat en wat je doet

Er zijn dagen

dat je antwoordt

ze bedoelen het zo goed

Er zijn dagen

Die vervagen

Niks gebeurt en niks gedaan

Er zijn dagen

Met een glimlach

Die heel even mag bestaan

Er zijn dagen

Van gedachten

Aan een dader of aan God

Er zijn dagen

Zonder reden

Wat niet stuk is moet kapot

Er zijn dagen

Vol van krachten

Uit het diepste van je ziel

Er zijn dagen

dat je trots bent;

dat je wankelt maar niet viel

Er zijn dagen

Van verzuchten

Wie hij was en wat zij kon

Er zijn dagen

Grauw en donker

de herinnnering aan zon

Er zijn dagen

Dat die luchten

breken voor een flardje blauw

Er zijn dagen

Dat je weet

er zijn geen dagen zonder jou

Er zijn geen dagen zonder jou

(Gedicht Dolf Jansen)

5 juli 2009 - 5 juli 2014

Het gemis wordt niet minder, het besef alleen maar groter.

We missen je nog elke dag. Liefde verdwijnt niet met de dood.

In ons hart en ons leven, leef jij voort.

Kus Joy en Karin

5 juli 2009 - 5 juli 2013

"ze zeggen dat het went

maar niemand zegt wanneer..."

Als de dag van gisteren, toch al

4 jaar dat we je moeten missen.

We houden van je en

missen je heel erg.

Onze liefde blijft altijd!

Kus Joy en Karin

5 juli 2009 5 juli 2012

Lieve Rob

3 jaar geleden werd je volkomen onverwacht op oneerlijke wijze uit het leven gerukt. Nog steeds niet te geloven of te bevatten. 3 jaar, voor de 'buitenwereld' een hele tijd. Voor ons die jou zo erg missen, is het als de dag van gisteren. De tijd heel alle wonden niet. En missen wordt niet minder, eerder meer. In ons hart leef je voort en ben je altijd bij ons aanwezig.

Er zijn geen dagen zonder jou!

Kus

Al enige maanden is de mooie herinneringssite die er was voor Rob, helaas door technische problemen bij de host, niet meer bereikbaar.

Er is vaak geinformeerd vandaar dat ik nu een nieuwe site aan het maken ben. Gelukkig had ik nog wel wat informatie van de herinneringplaats opgeslagen, en een deel daarvan hier terug te vinden.

De mogelijkheid om kaarsjes te branden is er op deze site helaas niet zoals voorheen. Wel kan je door middel van het geven van een reactie een berichtje achter laten "voor Rob".

Karin

5 november 2010

Vandaag heb ik op het Leidseplein een lieveheersbeestjes tegel geplaatst, dichtbij de plek waar Rob is doodgeslagen.

Met hulp heb ik hiervoor toestemming en een vergunning gekregen.

Het is dus geen `aardig´ of ´goed gebaar` van de gemeente geweest, want het in niet makkelijk om zo´n steen geplaatst te krijgen.

Er is mij vaak gevraagd waarom Rob zijn naam niet op de steen stond. Dat is helaas niet toegestaan.

Wel heb ik op de achterkant zijn naam geschreven, want ik heb tenslotte zelf de steen moeten kopen en er is niemand die me dat dan kan verbieden.

De steen is ter nagedachtenis aan Rob, vergeten zullen wij hem zeker nooit, maar zodat anderen ook nooit zullen vergeten dat door de vreselijke misstanden op het Leidseplein, waar al jaren door de verantwoordelijke mensen, de ogen voor is gesloten, Rob hiervan het slachtoffer is geworden.

Geweld is altijd zinloos.

5 juli 2010

Het lijkt als de dag van gisteren dat het ergste wat kon gebeuren, gebeurde.

De dag dat Rob werd vermoord.

Nog steeds is het niet te geloven, niet te bevatten.

Maar we moeten vandaag Rob al een jaar missen.

En ontzettend gemist wordt hij zeker.

Vergeten zullen we Rob nooit.

Het is ook niet mogelijk om een man als Rob ooit te vergeten, daarvoor heeft

hij teveel betekend voor iedereen die hem heeft gekend.

Lieve Rob, we houden van je!

Ik had op deze site eigenlijk niets over de rechtszaak willen plaatsen, maar de site alleen als mooie herinnering aan Rob te houden.

Maar na de afgelopen dagen van de rechtszitting en de belachelijk lage strafeis van 3 jaar wil ik toch graag een aantal dingen toevoegen.

Waar naar mijn idee erg aan voorbij wordt gegaan, is dat als de eerste taxi zich had gehouden aan de hier in Nederland geldende regels en gewoon op de meter had gereden, deze site er mogelijk niet was geweest en Rob nu gewoon thuis zou zijn.

Het stoort me dat er wordt gezegd dat Rob door de eerste taxi´s geweigerd zou zijn.

Rob ging niet akkoord met hun veel te hoge tarieven en wilde daarom niet met hen mee.

Rob heeft geprobeerd het netjes op te lossen en heeft de politie gebeld.

Hij wilde alleen maar gewoon naar huis.

Rob heeft net voordat hij dood werd geslagen 112 gebeld en gevraagd om hulp.

Voor degenen die in de rechtbank de geluidsopname van het telefoongesprek hebben gehoord hoef ik het hier niet uit te leggen. Het stond als een paal boven water dat hij in dat gesprek beleefd, vriendelijk en zelfs nog vrolijk was. Zelfs toen door de centraliste werd gevraagd of hij dan niet akkoord ging met het gevraagde tarief, vroeg hij netjes: “moet dat dan?”

Terwijl dat een antwoord is wat je eigenlijk niet van een centralist bij de politie zou moeten krijgen, want het is alsof je zou vragen: “wil je geen 10 euro betalen voor een pak melk?”

Nee natuurlijk niet.

Vervolgens wilde een andere taxichauffeur Rob naar huis brengen maar de verdachte vond dat Rob met hem mee moest, omdat hij aan de beurt was.

Ook hij wilde een dubbel bedrag voor de rit.

Er is een woordenwisseling over en weer geweest.

Door de media wordt wel vermeld wat Rob gezegd zou hebben maar wat een getuige heeft verklaard wat de verdachte heeft gezegd, heb ik nergens terug gelezen. (dit gegeven is zelfs ingebracht door de advocaat van de tegenpartij, dhr Knoops)

Hij zou tegen Rob geroepen hebben iets in de trant van: “Ga je moeder neuken”.

Ook niet zo netjes lijkt me en niet zo vreemd dat hij daar van Rob een verbale reaktie op kreeg.

Daarop heeft de verdachte naar Rob gespuugd.

Dat Rob daarop alleen maar met vlakke hand (een “bitch slap” zoals het in de rechtszaal werd genoemd) heeft geslagen vind ik eerlijk gezegd een zeer ingehouden reactie door Rob.

Menigeen had daarop veel heftiger gereageerd.

Vrijwel direct daarop is door de verdachte de dodelijke klap uitgedeeld.

Volgens sommige getuigen is de verdachte zelfs uit geweest op een confrontatie.

Het betoog van de advocaat van de tegenpartij was erop gericht dat de verdachte nooit de intentie heeft gehad een dodelijke klap uit te delen.

Een mening die ik niet deel.

Iemand die zulke hoge graden in verschillende vechtsporten heeft, zelfs ooit is gevraagd toe te treden tot de opleiding voor beveiliger van de koning van Marokko, weet naar mijn mening waar hij zijn gerichte klap heeft uitgedeeld.

Ook de aanname dat hij spijt zou hebben van zijn daad, deel ik niet.

Als hij als iets zegt, zijn het meestal verwijten aan anderen, iedereen heeft schuld behalve hij, of hij begrijpt een vraag niet, of hij heeft er geen antwoord op.

In de eerste proformazitting wist hij, toen hij aan het eind van de zitting het woord kreeg, te zeggen dat het Rob zijn avond niet was geweest.

En tot op 2 zittingen (inclusief de laatste) zei hij in zijn laatste woord, dat het “jammer” was dat het was gebeurd.

Het lijkt me, dat als je weet dat je aan het eind van de zitting als verdachte het laatste woord hebt, dat je je daarop kunt voorbereiden en als je dan nog steeds dit soort uitspraken doet, en bovendien ook nog het lef hebt om de rechtbank, advocaten en het om te bedanken dat de “waarheid” nu boven tafel is gekomen en hij rekent op vrijspraak, je niet bepaald overkomt alsof je spijt ergens van hebt. Bovendien zit er elke keer een tolk naast hem, en achter hem staat één van de top 5 advocaten van Nederland, die hem zou kunnen voorbereiden op wat hij zou kunnen zeggen.

“Jammer dat het gebeurd is” komt op mij niet over als spijt.

Verder weigert de verdachte mee te werken aan een persoonlijkheidsonderzoek.

Dit is een kleine aanvulling op alle berichten in de media.

Geen enkele straf zal ooit hoog genoeg zijn om de dood van Rob te rechtvaardigen.

Nergens komt Rob meer mee terug.

Maar een eis van 3 jaar is wel heel diep triest.

Het geeft voor mij aan hoe diep we hier in Nederland zijn gezonken.

Gewoon een mooi verhaal, waarvan je voor Rob alleen maar kunt hopen dat het zo zal gaan...

"Diep onder het oppervlak van een vijver leefde een kleine groep waterlarven samen zoals mensen in een dorp. Het was een gelukkige gemeenschap, ver weg van de zon. Vele maanden waren zij druk bezig, krabbelden en spartelden zij door de modder van de vijver.

Van tijd tot tijd bemerkten zij dat steeds opnieuw de ene of de andere zich uit de groep verwijderde. Het scheen alsof ze het bij de vriendinnen niet meer konden vinden. Dan klommen ze langs de stengel van een waterlelie omhoog, verdwenen doorheen de wateroppervlakte en werden niet meer gezien.

Op een dag ging er weer een larve op stap. “Kijk”, zei één van de groep, “daar klimt weer iemand langs een stengel van een waterlelie omhoog. Waar denken jullie dat ze naar toe gaat?”

De larve klom steeds hoger, tot ook zij niet meer te zien was. De vriendinnen wachtten telkens tevergeefs, maar niemand keerde ooit terug.

“Was ze hier dan niet gelukkig? Waar gaat ze naartoe?” vroegen zij zich af. Niemand had een antwoord. Allen waren ze radeloos. Plots riep een larve, de belangrijkste van de gemeenschap:”Ik heb een voorstel. Wij beloven dat diegene van ons, die het eerst een stengel beklimt, terugkomt en ons vertelt waar ze naartoe ging en waarom.”

Op een lentedag, niet lang daarna, bemerkte de larve, die het voorstel deed, dat ze zelf aan een stengel omhoogklom. Iets, ze kon het zelf niet verklaren, dreef haar naar boven.

Nog voor ze besefte wat er gebeurde, bereikte zij het wateroppervlak en viel op een groot, groen lelieblad. Toen ze ontwaakte, keek ze verrast om zich heen. Ze kon niet geloven wat er gebeurde: haar lichaam veranderde op merkwaardige wijze. Ze ontwikkelde vier zilveren vleugels en een staart. Zij voelde een onweerstaanbare drang haar vleugels te bewegen. De warmende zon droogde de laatste waterdruppels op haar lichaam en plots vloog zij over het water. Zij was een libel geworden.

Zij vloog in grote bogen op en af en voelde zich zalig in haar nieuwe omgeving. Na een poosje belandde zij op een lelieblad om even uit te rusten en keek op de vijverbodem.

Oh, ze was boven haar vriendinnen van toen, de waterlarven. Ze kon zien hoe deze door de modder krabbelden, zoals zij het voordien had gedaan.

Nu herinnerde ze zich haar belofte: de eerste die aan een stengel omhoogklimt, komt terug om alles te vertellen. Zonder lang nadenken dook zij naar beneden, kaatste af op het water en werd teruggeslingerd.

Als libel kon ze niet meer in het water terug. “Hoe ik mij ook inspan”, dacht zij, ik kan mijn belofte niet vervullen. Zelfs als ik naar beneden zou geraken, ze zouden mij niet herkennen. Ik denk dat ik moet wachten tot ieder van hen hetzelfde doet als ik en ook een libel wordt. Dan zullen ze begrijpen wat er gebeurde en waar ik naartoe ben.”

En de libel vervolgde haar sierlijke vlucht, zalig van geluk, in die wonderbare wereld van zon en licht…"

Reacties

Joy en Karin op 31-12-2016 00:25

Oudjaarsdag zal altijd 'jouw' dag zijn lief.

Je geboortedag, die je met ons had moeten kunnen vieren.

We zullen vanavond op je proosten en de mooiste vuurpijlen gaan

voor jou de lucht in.

Hou van je, kus Karin en Joy

kirsten op 05-07-2016 11:20

Het is niet te geloven dat je al zeven jaar niet meer bij je dierbaren bent. x

Kirsten op 31-12-2015 17:52

Lieve Rob, kon er nog maar worden geproost op je verjaardag. Vergeten wordt je niet. X

karin op 08-02-2013 23:54

Geen feestje voor ons 10 jarig jubileum, maar ik hou nog steeds net zoveel van je als het eerste moment dat ik je zag!

Kus Karin

Joy en Karin op 24-12-2012 23:35

Weer een kerst zonder jou. Een tijd vol herinneringen aan mooie tijden. En een tijd vol gemis.All we want for Christmas... is You!We missen je zo erg!Kus Joy en Karin

Yannick van der Veen op 13-11-2012 20:56

Heey,

Ik zag net de uitzending op BNN.

Respect voor jullie moed!

Sterkte om dit verlies bij jullie te dragen.

Groetjes Yannick

Mama en Henk op 05-07-2012 10:37

lieve Karin en Joy,

Dat het gemis altijd blijft is een gegeven,maar op deze dag denk je er nog meer aan.

Dat jij Karin vaak extra verdrietig bent omdat Joy een papa mist al is hij in haar hartje raakt ons ook.

Joy op 05-07-2012 00:52

Een hele dikke knuffel voor jou lieve papa. Ik mis je!

Kusje Joy